تو انسانی ،تن به حقارت مده
? تو بزرگى، بزرگوارى، زیبایى! تو انسانى!
مقام انسانیت بالاتر از این است که انسان تن به حقارت دهد
?امام على(ع) به فرزندش امام مجتبى(ع) مى‌فرماید: پسر جانم! روح خودت را گرامى بدار، بزرگوار بدار، برتر بدار از هر کار پستى. در مقابل هر پستى فکر کن که روح من بالاتر از این است که به این پستى آلوده بشود.
?درست مثل آدمى که یک تابلوى نقاشى خیلى عالى دارد که وقتى لکه سیاهى در آن پیدا مى‌شود، گردى، غبارى روى آن مى‌بیند، خودبه خود فوراً دستمال را برمى‌دارد و آن را تمیز مى‌کند. اگر به او بگویى چرا این کار را مى‌کنى، مى‌گوید حیفِ چنین تابلوى نقاشى نیست که چنین لکه سیاهى در آن باشد؟! حس مى‌کند که این تابلوى نقاشى آن‌قدر زیبا و عالى است که حیف است یک لکه سیاه در آن باشد.
?امام على(ع) مى‌گوید در روح خودت این گونه احساس زیبایى کن، احساس عظمت کن، احساس شخصیت کن که قطع نظر از هر مطمعى، قطع نظر از هر خیالى، قطع نظر از هر حاجت مادى، اصلا خودت را بزرگ‌تر از این بدانى که تن به پستى بدهى. دروغ پیش مىآید؟ دروغ پستى است، دئانت است. تو کریمى، تو بزرگوارى، تو عالى هستى، تو زیبا هستى. خودت را برتر از این بدان که با دروغ خود را پست و کوچک کنى.
?از مردم چیزى مخواه. خواستن از مردم دنائت است؛ تو بزرگى، بزرگوارى، زیبایى. تو انسانى؛ مقام انسانیت بالاتر از این است که انسان حاجت خودش را از دیگرى به صورت التماس بخواهد. فرمود: به کم بساز و دست پیش دیگرى دراز مکن.
? استاد مطهری، آزادی معنوی، ص202
